Moolaadé: ik moet meer weten

“ Waarom worden vrouwenbesnijdenissen uitgevoerd?”



… gelukkig, het was maar een nare droom. Ik droomde even dat ik een besnijdenis onderging. Ik moest heel erg bloeden en had enorm veel pijn. Ik ben heel blij dat ik in België woon. Hoewel we geen regering hebben, hebben we wel een wetgeving betreffende vrouwelijke genitale verminkingen. Vanaf 2001 zijn deze verminkingen strafbaar. In mijn droom voelde ik al een helse pijn, hoe moet het dan wel niet gaan bij de duizenden meisjes in Afrika die besneden worden?

Meneer Vandenhoudt was tijdens de eerste les PAV aan het benadrukken dat we onze lege gaten in ons brein moesten opvullen met kennis. Ik vroeg me af of ik écht al die gaten in mijn hoofd moest opvullen? Hoe lang zou ik daar dan wel niet met bezig zijn? Ik wou mevrouw Rusch al vragen of we enkele deadlines voor het eindwerk niet kunnen uitstellen. Dat heb ik dan toch maar niet gedaan, ik zou me beperken bij enkele gaten. We kregen een hele lijst suggesties van boeken, films,... Al snel bleek dat ik weinig kennis heb over de aangehaalde problematiek. Ik heb goed gelezen, nagedacht en overwogen. De hele lijst sprak mij aan, waar moet ik in godsnaam beginnen? Tussen de voorstellen stond een film over vrouwenbesnijdenissen. Vrouwen-wat? Ik had hier nog nooit over gehoord! Wat deden ze dan juist met die vrouwen? Welke delen sneden ze er allemaal af? Brrr, ik krijg koude rillingen… Dit is sowieso één groot zwart gat. Mijn keuze was dus héél snel gemaakt.

Zaterdagvoormiddag heb ik me naar de bibliotheek gehaast om er het nodige materiaal te halen. De DVD had ik heel snel gevonden – wist je dat ze in de bibliotheek de titels waaruit we iets kunnen leren in het rood plaatsen? Yes, mijn DVD had een rode titel! (Verwijzing naar ‘Open Doek’)
Ik heb me vervolgens voor mijn computer geplaatst en ben beginnen zoeken. Mevrouw Rosius heeft me er vanaf het eerste jaar op gewezen dat mijn kennis erg beperkt is en dat ik me goed moet inlezen. Alvorens ik de film kon bekijken, was lezen een must. Hieronder vind je mijn opzoekwerk:

Vrouwenbesnijdenis, ook wel vrouwelijke genitale verminking (VGV) genoemd, is een ingreep die leidt tot een gedeeltelijke of volledige verwijdering van de externe geslachtsorganen van de vrouw of elke andere verwonding van de vrouwelijke geslachtsorganen. De ingreep moet wel gebeuren om een niet-medische reden. De reden van de verminking kan verschillen, men spreekt over culturele, religieuze of andere niet-therapeutische redenen. Ik ga hier later verder op in.

Er wordt niet zomaar gesneden in de vrouw om ‘iets’ weg te halen (oef). Er zijn verschillende types van vrouwenbesnijdenis.
Type 1: Excisie (uitsnijden) van de voorhuid, met of zonder gedeeltelijke verwijdering van de clitoris.
Type2: Uitsnijden van de clitoris, met gedeeltelijke of gehele verwijdering van de labia minora (schaamlippen)
Type3: Excisie van de volledige genitaliën en het dichtnaaien/vernauwen van de vagina
Type4: - Het verwijderen van het weefsel rond de vaginale opening of het snijden van de vagina.
-Het prikken, snijden of piercen van de clitoris; het uittrekken van de clitoris; wegbranden van de clitoris en omliggend weefsel. Men brengt ook kruiden binnenin om bloedingen te veroorzaken.

Bovenstaande informatie van ongeveer 200 woorden zegt wellicht genoeg: het gaat hier over ernstige praktijken. In Afrika lijden duizenden meisjes elk jaar heel veel pijn ten gevolge van vrouwelijke genitale verminking. Ik kan de lezers van deze blog niet tevreden stellen door te zeggen dat het zich beperkt binnen de continentsgrenzen van Afrika. Neen, vrouwenbesnijdenis komt vandaag de dag voor in elk land, zelfs bij ons. Dit is te wijten aan de vele immigranten die Europa betreden. Een traditie stopt niet aan de landsgrenzen.

Afrika staat aan de ‘top’ wat VGV (Vrouwelijke GeslachtsVerminking) betreft. In Afrika komt het in 28 landen in grote mate voor. Egypte, Mali en Sudan springen er bovenuit wat betreft hun percentage vrouwen die besneden zijn. Wanneer je naar Egypte op vakantie gaat en je komt een vrouw tegen is de kans groot dat zij besneden zal zijn. Onderstaande afbeelding brengt de streken waar er sprake is van VGV in kaart. Als je de afbeelding bekijkt wordt het duidelijk dat het fenomeen zich niet enkel beperkt tot Afrika. Ook een deel van het Midden-Oosten is getroffen door ‘vrouwenslachtingen’. Het breidt zich daarnaast nog een beetje uit naar het oosten. Azië kent eveneens enkele landen waar ze niet vies zijn van vrouwelijke genitale verminkingen.
Ik kan me niet voorstellen hoeveel mensen 100 à 140 miljoen mensen zijn… zoveel vrouwen hebben echter wel een besnijdenis ondergaan. Ik kan dit getal niet vatten, één ding weet ik wel: hier hebben zoveel vrouwen voor afgezien, vreselijk!



Hoe meer ik erover opzoek, hoe meer ik me afvraag: ‘Waarom? Waarom moeten ze al die vrouwen zo laten afzien?’ Veel voorstaanders kunnen verschillende redenen aanhalen om de daden te verantwoorden. Ze zeggen wel eens dat het te danken is aan de Islam, hier is echter geen sprake van. Vrouwenbesnijdenissen is echter geen gegeven in de Koran. Het is echter wel zo dat het erg veel voorkomt bij moslima’s. De reden is eerder traditie. Dit is de meest genoemde reden. Families blijven dit met hun kinderen doen omdat ze bang hebben dat hun kind anders verstoten zal worden. Het is dus gewoon niet lang zoeken op een antwoord van mijn focusvraag. Het antwoord is gewoon simpel: dat wordt altijd zo gedaan, het is nu eenmaal zo. Het is normaal en het is een traditie. Het feit dat het een traditie is, is een heel groot nadeel. Tradities beperken zich niet tot een land maar behoren bij een bepaalde groep. Dit is ook de reden waarom we het verschijnsel bij ons terugvinden.

Er komen nog andere redenen naar voor als: seksualiteit, maagdelijkheid, reinheid en sociale identiteit. Cru gesteld: als een moeder in Afrika beslist om haar dochter te laten besnijden doet zij dit met de allerbeste bedoelingen. Ze wil immers voorkomen dat haar kind niet zal kunnen trouwen omdat ze niet besneden is.

Bij ons spelen meisjes tussen 5 en 12 jaar dagelijks onbezonnen. In Afrika is dit echter de leeftijd wanneer de kinderen naar de ‘pijnbank’ gaan. Ze ondergaan de gruwelijke traditie. Waarom? Voor niets! De besnijdenis kan praktisch overal plaatsvinden. In open lucht, inwijdingshut, ziekenhuis, … Dat de operatie plaatsvindt in erbarmelijke omstandigheden moet ik jullie niet meer vertellen. Ze worden tijdens de ingreep vastgehouden door dichte familie (moeder, tante, …). Vervolgens worden ze met een scherp voorwerp besneden. Dit kan gaan van een mesje tot een glasscherf. Deze instrumenten worden soms zelfs 20 keer na elkaar gebruikt zonder te ontsmetten. Liesbet is het boek aan het lezen: “Mijn status is positief”. Deze kans lopen de kinderen ook. Seropositief worden is één gevolg maar dan zwijg ik nog over vele andere gevolgen zoals infecties, bloedingen, …
De ingreep is onomkeerbaar en heeft blijvende schade tot gevolg.

Weet je waar ik echt van in shock was? Van onderstaande weetjes! Je kunt dus even samen met mij griezelen…
- De besnijdsters hebben een groot maatschappelijk aanzien en hebben een grote financiële impact.
- Indien de man na het huwelijk de vagina niet open krijgt kan het zijn dat de vrouw deze moet laten opensnijden.
- Bij de dood van de man kan een vrouw terug besneden worden omdat ze vervolgens terug uitgehuwelijkt moet worden.
-Onderstaande foto is een vrouw die al besneden is. Er wordt gebruik gemaakt van koorden zodat de wonde sneller dicht is en terug aan elkaar groeit.


Ik denk dat ik genoeg weet over dit onderwerp. Het is tijd voor 'the movie'! Ik zet me voor mijn computer met een kladblaadje en een gezonde snack! Go!!!